Expats in Eindhoven: Serdar Güller, een kapper met dromen
Je ziet ze steeds vaker in Eindhoven. Expats, immigranten en buitenlandse studenten en werknemers. Waarom kozen ze voor een leven in Eindhoven? In deze portretserie komt een aantal van hen aan te woord. Dit keer is dat de Turkse Serdar Güller, eigenaar van Blacktoblond Hairstyles aan de Grote Berg. Als kleine jongen met grote dromen kwam hij naar Eindhoven. En die dromen kwamen uit.
Voor de grapHet begint in Posof, een stadje in het noordoostelijke puntje van Turkije, 10.000 kilometer verwijderd van Ankara. Serdar, een jongetje van een jaar of twaalf, wordt geknipt door een aardige oom en ditmaal voor de grap precies zoals Serdar het zelf wil. ‘Dat was vet’, zegt Serdar, een trendy jongen van 37 inmiddels en eigenaar van Blacktoblond Hairstyles op de Grote Berg. ‘Eindelijk had ik even de look die bij mij paste.’
Tondeuse eroverheenSerdar: ‘Bij ons in Posof hadden alle jongetjes hetzelfde kapsel. Het was altijd, hup, de tondeuse eroverheen. Was je weer klaar voor een tijdje. Het was ook verplicht. Op de Turkse basisschool mocht je haar niet langer dan vijf centimeter zijn. Iedereen zag het er hetzelfde uit.’
Herdersjongen
Posof ligt in een verarmde streek, hoog in de bergen en op de grens met Georgië. Het landschap is fraai, maar gaat vaak bedekt onder een dikke laag sneeuw. Serdars vader bewerkte het land, hield beesten. Serdar, als oudste van de zes kinderen, verzorgde de dieren en zwierf een keer of twee per week als herdersjongen met een kleine kudde schapen de bergen in.
GezelligheidOp zijn zeventiende verhuisde hij naar Nederland. ‘Mijn opa had als gastarbeider gewerkt bij de Vlisco, de Daf en Picus. De kinderen waren het huis uit en mijn grootouders wilden mij er wel bij hebben. Voor de gezelligheid. En zodat ik in Nederland een toekomst kon opbouwen.’
Schok
Serdar was nooit verder geweest dan Ardahan, de provinciehoofdstad zeventig kilometer verderop. De schok zou enorm blijken ‘Zodra mijn vader vertelde dat ik naar Nederland zou gaan, begon ik te dromen. Van Turken die Nederland kenden, wisten we dat het onbeschrijfelijk was, uniek, zoals je het op tv ziet. Maar dan nog indrukwekkender. In mijn fantasie voegde ik er steeds iets aan toe, in mijn hoofd maakte ik het helemaal perfect. Ik wilde in elk geval een vette fiets hebben.’
WerkelijkheidDe Nederlandse werkelijkheid was: een huisje in de Sint Severusstraat in Strijp, een wereld buiten zo vreemd dat hij de eerste paar weken wegkroop als een schuw dier en de deur niet uit durfde. Daarna kwam basisschool De Laak in Tongelre waar hij, weliswaar klein van stuk, als 17-jarige tijdelijk in groep 8 terecht kwam.
Niet opvallen‘Nederland klopte niet met de beelden die ik had en dat deed zeer. Ik had geen vrienden, sprak de taal niet, op straat probeerde ik vooral niet op te vallen. Op school kon ik niet communiceren met de kinderen. Er waren wel een paar Turkse jongetjes, maar die hielden me voor de gek. Het was geen prettige periode.’
Doorzetten
‘Mijn vader en moeder belden me natuurlijk wel op en vanaf het begin zei ik: ik wil terug. Nee, zeiden ze, is moeilijk, effe doorzetten. Dat hebben mijn ouders mij toen geleerd: doorzetten.’ Nadat hij Nederlands had geleerd en na twee afgebroken opleidingen (metaalbewerker en kok), kwam eindelijk de jongen met die vette look weer tevoorschijn. Een vriend merkte op dat Serdar best een ijdele jongen was, of een kappersopleiding niks voor hem zou zijn?
Bewegen
Begin 2005 opende Serdar zijn eigen kapsalon aan de Grote Berg. Het interieur ontwierp hij zelf. Wat opvalt is dat veel met kabels aan het plafond is opgehangen, zodat alles los in de ruimte kan bewegen. ‘Ik heb op heel jonge leeftijd stappen gemaakt, ben de uitdaging aangegaan. Als je dat overleeft, blijf je altijd op zoek naar een volgende uitdaging. Bewegen, vertrouwen in jezelf, groeien. Het maakt dan niet uit waar je vandaan komt dan, als je maar jezelf kunt zijn.’
Identiteit
Een volgende stap maakte hij in de jaren 2005-2010 met vijf opeenvolgende life style-evenementen in de Effenaar en op Strijp-S. Misschien komt er in 2013 weer een event. Serdar wil wel, als er tenminste financiers te vinden zijn. Want: ‘Ik hou van ambachtelijk werk, om iets te laten zien van mijn eigen identiteit en daar waardering voor te krijgen. Fashion, mode, artiesten. Zelf bij de camera staan, dat heeft me altijd geprikkeld.’
Basis
En droomt hij er nog van om terug te keren naar Turkije? ‘Mijn basis is Turks, ik zou er weer makkelijk kunnen wonen. Maar mijn kinderen zouden het er erg lastig mee hebben. En ik heb hier nu mijn relatie, mijn huis, mijn eigen zaak. Dus dat zou heel moeilijk worden.’
Tekst door Leo de Boer
